Η παλαιότερη περιγραφή του καρκίνου (αν και δεν χρησιμοποιείτο η λέξη “καρκίνος”), ανακαλύφθηκε στην Αίγυπτο και χρονολογείται περίπου στο 3000 π.Χ. Ονομάζεται πάπυρος Edwin Smith και πρόκειται για αντίγραφο ενός αρχαίου αιγυπτιακού βιβλίου σχετικά με τις επεμβάσεις σε τραύματα. Περιγράφει 8 περιστατικά όγκων ή ελκών στον μαστό τα οποία αφαιρέθηκαν με καυτηριασμό με τη χρήση ενός εργαλείου που ονομάζονταν “τρυπάνι της φωτιάς”. Οι γραφές αναφέρουν για τη νόσο ότι “Δεν υπάρχει θεραπεία”.
Οι ρίζες της λέξης “καρκίνος” αποδίδονται στον Ιπποκράτη (460 – 370 π.Χ.) ο οποίος θεωρείται ο “πατέρας της Ιατρικής”. Ο Ιπποκράτης χρησιμοποιούσε τις λέξεις “καρκίνος” και “καρκίνωμα” για να περιγράψει μη ελκώδεις ή ελκώδεις μορφοποιήσεις όγκων. Στα αρχαία ελληνικά, οι ονομασίες αυτές αναφέρονται στο ζώο κάβουρα και πιθανότατα να αποδόθηκαν στη νόσο εξαιτίας των προβολών σε σχήμα δακτύλου που εξαπλώνονται από τον όγκο και οι οποίες ομοιάζουν με το σχήμα του κάβουρα. Ο Ρωμαίος ιατρός Κέλσιος (28-50 π.Χ.) μετέφρασε αργότερα τον ελληνικό όρο σε “cancer”, τη λατινική λέξη για τον κάβουρα. Ένας άλλος Έλληνας ιατρός, ο Γαληνός (130 – 200 μ.Χ.), πρωτοχρησιμοποίησε τη λέξη “όγκος” (που σημαίνει “οίδημα”) για να περιγράψει τους όγκους. Αν και η αναλογία του Ιπποκράτη και του Κέλσιου για το καβούρι χρησιμοποιείται ακόμα για να περιγράψει τους κακοήθεις όγκους, ο όρος του Γαληνού χρησιμοποιείται πλέον ως μέρος της ονομασίας τους από τους ειδικούς στον καρκίνο και τους ογκολόγους.
